43 χρόνια από την επέτειο της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, το μήνυμα της σημερινής ημέρας είναι διπλό.
Αφενός μεν, ο λαός έχει πάντα τη δύναμη να αλλάξει τη μοίρα του, αρκεί να πιστέψει, πως η μόνη ελπίδα για την ευημερία του, είναι ο δικός του αγώνας, η δική του προσπάθεια για να διαμορφώσει το δικό του μέλλον.
Αφετέρου δε, η μετέπειτα πολιτική παρουσία πολλών εκ των πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως μπορεί η πολύχρονη παραμονή στην εξουσία, να διαφθείρει ακόμα και ανθρώπους, που μπορεί να ξεκίνησαν την παρουσία τους στον δημόσιο βίο με τις αγνότερες των προθέσεων.
Συνεπώς σήμερα, με τη γενιά του Πολυτεχνείου να έχει αποτύχει πλήρως, να φανεί αντάξια των δικών της αγώνων και των προσδοκιών που η ίδια δημιούργησε, καταφέρνοντας μάλιστα να ξυπνήσει ακόμα και αυτό το φάντασμα του φασισμού, είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη για πλήρη αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος, με μια ουσιαστική αναθεώρηση του Συντάγματος και την οργάνωση του κράτους επί τη βάσει των αρχών ενός πραγματικά κοινωνικού κράτους δικαίου.
Αυτό θα είναι το στοίχημα της δικής μου γενιάς, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ποτέ δεν μπορεί κανείς να σου απαγορεύσει να ονειρεύεσαι και να παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο… Το δικό σου αύριο!