Σόγια: ένα στρατηγικής σημασίας φυτό με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη που η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να παράγει (αλλά δεν την αξιοποιεί)

Στο παρόν άρθρο μας συνεχίζουμε την παρουσίαση του νούμερο ένα στρατηγικής σημασίας φυτού παγκοσμίως: της σόγιας. Στο προηγούμενο άρθρο μας είδαμε την προέλευση του φυτού, την σπουδαιότητα του, την χρήση της ως ζωοτροφή, τις διώξεις Ελλήνων επιστημόνων που ασχολήθηκαν με την ενημέρωση των συμπατριωτών τους για την σόγια και το πώς οι Η.Π.Α. (ίσως καλύτερα οι πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται εκεί) την έχουν σε υψηλή προτεραιότητα αλλά και τις προσπάθειες άλλων κρατών ήτοι της τότε Γερμανίας να πετύχει την παραγωγή της με την βοήθεια μάλιστα του Einstein.
Συνεχίζουμε την παρουσίαση έχοντας ως γνώμονα το βιβλίο του Σωτ. Σοφιανόπουλου (χημικού-φαρμακοβιομήχανου και παλαιότερα ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. συνοπτικό βιογραφικό) με τίτλο: ‘’Οι “Άγνωστες” πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία’’. Θέτουμε μικρές επικεφαλίδες για την βέλτιστη ροή του κειμένου ενώ παρεμβαίνουμε με σημειώσεις για την καλύτερη κατανόηση του θέματος (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ζ. Προσπάθειες καλλιέργειας Σόγιας με θαυμαστά αποτελέσματα
Και συνεχίζει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος σχετικά με τις προσπάθειές του παραγωγής σόγιας και τα αποτελέσματά τους:
‘’… Καλλιέργησα 50 στρέμματα στην Κωπαΐδα κοντά στον Ορχομενό, 50 στρέμματα στο κτήμα Δημητρίου στην Λάρισα και 50 στρέμματα στα κτήματα του Τζιτζικώστα, του Προέδρου των φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης (θείου του μακαρίτη του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υφυπουργού Γεωργίας) και 50 στρέμματα στην Ξάνθη. Έγιναν επίσης και μερικές καλλιέργειες στην Ζάκυνθο. Το θεώρησα αυτό απαραίτητο, διότι υπάρχει αρκετή εναλλαγή κλίματος στον ελλαδικό χώρο, αφού το νοτιότερο σημείο είναι η Κρήτη (αν όχι η Γαύδος) πολύ νοτιότερα του βορειότερου σημείου της Αφρικής, ενώ η Μακεδονία είναι λίγο νοτιότερα από τα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η απόσταση των, περίπου σε ευθεία γραμμή 1000 χλμ., έχει σοβαρότατες επιπτώσεις επί της γεωργίας, τόσο μεγάλες, ώστε ενώ στην περιοχή της Άρτας να υπάρχουν πλείστες όσες πορτοκαλιές και λεμονιές, στην Μακεδονία πουθενά δεν ευδοκιμούν αυτά τα φυτά. Αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι Έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει και που παίζει μεγάλο ρόλο στη γεωργική μας παραγωγή.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο εδώ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ